Het was een reis waarin we, zoals gehoopt, bij de leerlingen allemaal puzzelstukjes op hun plek zagen vallen. Ze kwamen het ons ook zelf steeds melden: "Meneer, mevrouw, wat gaaf, ik begrijp nu wel waarom Cicero zo graag op de Palatijn wilde wonen en zo ongelukkig was in ballingschap." Vlak daarvoor hadden ze het Forum Romanum bezocht, het kloppende hart van het Romeinse Rijk. Lezen over senatoren en hun redevoeringen is één ding, het is toch echt wat anders om het senaatsgebouw met zijn imposante deuren te zien, vlak naast het sprekerspodium waar die redevoeringen werden uitgesproken.
Fascinerend aan Rome is dat er meerdere eeuwen prachtig vertegenwoordigd zijn. Daarom konden de leerling goed begrijpen dat Maarten Luther deze stad als de hel op aarde beschouwde door de (idiote) weelde van de pauselijke basilieken en ervoor koos de mooie inhoud van een religie weer centraal te stellen. Toch zagen ze hierdoor ook de grote schoonheid van de kunst en wat dat met iemand kan doen.
Van weer wat eeuwen later kregen ze door de werkzaamheden van Mussolini in Rome mee dat de trots op wat ooit was en weer zou moeten zijn ook een keerzijde heeft. En van de dag van vandaag ervaarden ze het gevaar van retoriek, als hun begeleider ze een vals dilemma voorlegde: een keuze tussen ofwel het uitbreiden van het programma met een kerk met ongeëvenaarde, iconische Caravaggio's ofwel het moeten missen van deze uitzonderlijke hoogtepunten van schilderkunst in ruil voor nét iets minder vermoeide voetjes. Dus uiteraard de Caravaggio's.
Naast het vallen van de kwartjes genoten we ook van de verwondering van leerlingen op het moment dat ze eindelijk het onderwerp dat ze zich eigen hadden gemaakt, in het echt zagen. Of dat nou de grandeur van het Pantheon was, dat zo plots opdoemt tussen de hoge gebouwen, of de kleine grafsteen van een overleden kindje, in Grieks én Latijn opgesteld, om er zeker van te zijn dat niemand zijn graf zou schenden. In de avonduren na het volle programma werden we keer op keer met open armen door de leerlingen ontvangen tijdens het heerlijke Italiaanse eten en namen ze ons mee in het wel en wee van Gen Z. We begrepen er maar weinig van.
Desalniettemin willen we onze oprechte trots delen, trots op een fantastische groep leerlingen, weldenkende schaapjes, die ons uit eigen beweging vroegen of ze het eten dat ze over hadden mochten geven aan de mensen die ze dagelijks zagen smeken om hulp. Ragazzi bravissimi, noemden ze jullie in het hotel en daar sluiten we ons volledig bij aan.
De capabele reisleiders, Karin Dijkstra en Fabian Verkerke
Ook leuk: de Romereis door de ogen van de leerlingen, in één zin:
“Het was een hele leuke en gezellige week met veel mooie bezienswaardigheden en ijsjes.”
“Het was de leukste week van m’n leven tot nu toe ;)”
“Mogen we terug?”
“Toch goed voor de stappenteller!”
“De Romereis was een hele leuke, nieuwe ervaring, waar je veel mensen beter leert kennen, leuke vriendschappen krijgt, en veel nieuwe kennis over het oude, geweldige Rome opdoet!”
“Het was een erg lange wandeling door een immens grote stad met te veel om te zien, proeven en ervaren.”
“Maar één week in Rome was nodig om mij vreugde, verwondering en onvergetelijke momenten te brengen, waarbij elke straat en elk hapje van de heerlijke gerechten een nieuw hoofdstuk toevoegde aan het boek van gelukkige herinneringen.”
“Een reis met een super gezellige groep, geweldige begeleiders, interessante presentaties, heel lekker ijs en vooral een fantastische, mooie stad!!!"
“Het was absoluut een reis om nooit te vergeten, echt blij om dit te hebben gedaan!!"
“Heel leuk om de dingen te zien waar je het hele jaar over geleerd hebt!"
“GEWOON WAUW WAUW WAUUWWWWWW!”
“Wanneer je kussen precies koud genoeg is, zo was de reis: perfect."
“Een week vol vreugde, pracht en praal en gezelligheid, maar ook dode voeten.”
“Nijmeegse avond-4-daagse.”
“De Romereis: lachen, zon, verbranden, cultuursnuiven, pizza en nog meer lachen!”
“Het was heel leuk en we hebben veel mooie dingen gezien!"
“Doodvermoeiend, maar het was het zoooo waard!!!”
“Het was een fenomenaal schoolreisje!”
“Je loopt door de straten van Rome, gaat een hoek om en ineens staat er een heel groot oud gebouw voor je neus, het Pantheon.”